گریه دارترین داستانی که خوندم

تو پارک نشسته بودم داشتم تو گوشی فیس بوکمو چک میکردم
یه پسر 5 6 ساله اومد گفت عمو یه آدامس میخری ؟!

گفتم : همرام پول کمه ولی میخای بشین کنارم ، الان دوستم میاد میخرم
گفت : باشه نشست ...

بعد مدتی گفت : عمو داری چیکار میکنی ؟!
گفتم : تو فضای مجازی میگردم .
گفت : اون دیگه چیه عمو ...

خواستم جوابی بدم که قابل درک یه بچه ی 5 6 ساله شه !
گفتم : عمو فضای مجازی جایه که نمیتونی چیزی لمس کنی ولی تمام رویاهاتو اونجا میسازی ...

گفت : عمو فضای مجازیو دوس دارم منم زیاد میرم .
گفتم : مگه اینترنت داری ؟!
گفت : نه عمو

بابام زندانه نمیتونم لمسش کنم ولی دوسش دارم ...
مامانم صبح ساعت 6 میره سره کار شب ساعت 10 میاد که من میخابم نمیتونم ببینمش ولی دوسش دارم .

وقتی داداشی گریه میکنه نون میریزیم تو آب فک میکنیم سوپه
تاحالا سوپ نخوردم ولی دوسش دارم .

من دوس دارم درس بخونم دکتر بشم ولی نمیتونم مدرسه برم باید کار کنم
مگه این دنیای مجازی نیست عمو ...

اشکامو پاک کردم .
نتونستم چیزی بگم .

فقط گفتم اره عمو دنیای تو مجازی تر از دنیای منه...

اگه پسندیدی نظرت رو بگو....